مدت هاست که آموخته ایم که از به کار بردن کلمه “هنر” (art) در محیط های تجاری اجتناب کنیم.
بسیاری از ما با کلماتی نظیر: واحد هنری یا گروه هنری (art group)، کارگردان هنری (art director) مواجه شده ایم اما به نظر ما این کلمات دارای جایگزین بهتری مانند: واحد طراحی یا گروه طراحی (Design Group) و یا کارگردان طراح (Design Director) هستند.
این مشکل ناشی از آن است که افرادی که خودشان طراح نیستند، تفاوت بین دیزاین و طراحی را نمیدانند.
برای اولین بار این جمله را در کتابی از “پاول راند” (Paul Raund) خواندم: طراحی، حل مسئله است.
بنابراین اگر طراحی را حل مسئله بدانیم، طراح خوب می بایست درک عمیقی از مسئله ای که باید حل شود داشته باشد که خط مشی و تبیین راهکار آن به عهده طراح و “تفهیم نامه طراحی” (Design brief) خواهد بود.طراحی حول سلیقه طراح نمی گردد بلکه هدف یافتن راه حلی کاملا خلاقانه است که پاسخگوی صورت مسئله می باشد.

به عبارت ساده تر ، اثر هنرمند لهجه شخصی آن هنرمند از موضوعیست که برای او جذاب و یا دغدغه است و کاملا لهجه خود صاحب اثر را دارد

اما طراح، پاسخگوی یک نیاز و حل کننده مسئله به صورت خلاقانه است

اغلب مواقع افراد شاغل در زمینه کسب و کار، طراحی را نوعی تشریفات هنری تزیینی می دانند و می گویند: یه کاری بکن تا ایده ای که می دهم، قشنگ به نظر برسد”. طراحانی که به اشتباه هنرمند در نظر گرفته می شوند، شرکایی راهبردی و دارای هوش اقتصادی به حساب نمی آیند، بلکه تنها فرد باهوشی شناخته می شوند که خوب ترسیم می کنند.

—

برگرفته از کتاب: دیزاین بریف (تفهیم نامه طراحی)

نویسنده: پیتر فیلیپس

انتشارات: نظر

http://www.pnidea.com/